Beijing avonturen

Inmiddels zit in de trein vanuit Beijing richting Hanoi, Vietnam. De trein doet er ongeveer 40 uur over, als goed is. We hadden alleen al voor vertrek ongeveer 3,5 uur vertraging. Tijdens de vertraging verblijf je in een soort wachtruimte, wat je een beetje kunt vergelijken met een soort vertrek gate op Schiphol. Alleen moet je deze dan voorstellen helemaal volgepakt met honderden Chinezen inclusief hen belachelijk vele bagage! Was weer een heel avontuur. Veel Chinezen gaan nu in deze tijd naar huis naar familie, want het Chinese nieuw jaar komt er aan, spring festival zoals ze dat noemen. En ik geloof dat iedereen zijn hele hebben en houwen had gepakt. Kijk maar naar de foto’s dan snap je me. Gelukkig sprak ik iemand aan die toevallig een student was en dus goed Engels kon. Ik ben de rest van de wachttijd bij hem in de buurt gebleven want hij kon tenminste verstaan wat ze omriepen in het Chinees! Na drie uur kun je iemand best goed leren kennen en hij weet inmiddels mijn halve leven ;) haha. Mams, heb m je boekje laten zien met alle foto’s van familie/vrienden enzo en hij keek zijn ogen uit! En met hem een groep Chinezen die om ons heen stonden en stiekem mee keken. Echt grappig en hij was heel erg onder de indruk. Echt een ver van zijn bed show natuurlijk.

Maar ik zit ongeveer 9 uur in de trein nu. Deel een cabine met 4 bedden met 2 canadezen, zij gaan ook naar Vietnam dus dat is wel fijn hoef ik niet alles alleen uit te vogelen. Als goed is moeten we om 12 uur vannacht de trein uit en twee uur wachten zodat ze de trein schoonmaken. Daarna gaan we verder tot de grens waar we door de paspoort controle moeten en moeten wisselen van trein. Daarna het Vietnamese deel nog en dan kom ik als goed is aan in het stuk warmere Vietnam. Ben er wel aan toe, want de kou van Beijing was soms echt mijn hele lijf. Hoe lang ik dan ook bij de verwarming zat ik kreeg het maar niet goed warm. Misschien toch iets te weinig kleding bij me voor temperaturen van -7. Maargoed ik ben er doorheen gekomen. Maar ik zal even vertellen over mijn avonturen in Beijing!

Na mijn lange zoektocht dus aangekomen bij het hostel. Daar hadden ze mijn boeking niet maar gelukkig had ik een geprinte bevestiging bij me. Het duurde even maar uiteindelijk had ik de eerste nacht een single room en moest ik de dag erna verhuizen naar een dorm. Helemaal niet erg zo’n kamer alleen na zo’n lange dag! Er waren twee common rooms in het hostel, soort woonkamers waar je gezellig met andere hostelgangers kon zitten. Dit hostel bleek echt vol te zitten in tegenstelling tot degene in Shanghai. Ik ontmoete diezelfde avond al een aantal mensen uit verschillende landen waar ik een avond mee gevuld heb. Er blijken in China veel buitenlanders te komen om Engels te leren aan kinderen. Het verdient blijkbaar erg goed en ze leren dan zelf vaak ook Chinees en reizen een beetje rond. Dus ik heb in beide hostels veel Engelse leraren ontmoet, ze hebben nu vakantie vanwege Chinese nieuw jaar dus ze reizen nu ook een beetje rond in China. Ik ontmoette die avond ook Chris, een Nieuw Zeelander die in Korea woont, ook om les te geven. Hij vroeg me of ik met m meeging naar de Chinese muur die dag er na. Maar ik wilde eigenlijk eerst mijn trein ticket regelen naar Vietnam en de rest van de dag in Beijing rondhangen. Ook vertrok de trip naar de muur al om 6:20 en na zo’n lange dag had ik behoefte aan wat meer slaap.

S’ochtends na een heerlijk ontbijt met eindelijk weer een brood en pindakaas, vertrokken naar het beschreven reisbureautje waar ze volgens een website over treintickets mijn ticket naar Vietnam verkochten. Het metro station waar ik moest uit stappen was makkelijk, maar nu moest ik de straat vinden van het reisbureautje. En ik kwam er meteen weer achter dat dat in Beijing echt een heel stuk lastiger is dan in Shanghai. Daar was namelijk elk naambordje ook voorzien van de Engelse naam, maar hier dus niet. Hmm.. dit ging weer lastig worden. Na een tijdje rondgelopen te hebben werd ik echt niets wegwijs uit alle straatnamen. Aangezien er weer niemand Engels sprak die ik aansprak bedacht ik me ineens dat de Chinese straatnaam op het papiertje van de website stond, toen ik dat liet zien kon ik uit de gebaren enigszins opmaken waar ik heen moest en na een tijdje zoeken en steeds weer vragen kwam ik er eindelijk. Het ging 11:30 dicht, en ik was er 11:35. Gelukkig wilde ze me nog helpen, anders had ik twee uur moeten wachten. Heel apart, maar zelfs op een reisbureau spraken ze geen Engels! Gelukkig had ik mijn point-out boekje ook bij me. (een soort plaatjeswoordenboek, vol met plaatjes van alles wat je maar kunt bedenken) Dat boekje heeft me al zo vaak geholpen in China, want plaatjes zijn universeel, dus bedankt mevrouw van wie ik mijn tweedehands backpack heb gescoord! Maargoed, door het plaatje van een trein aan te wijzen en Hanoi, was het duidelijk en werd mijn paspoort meegenomen naar een kamertje achteraf. Het duurde 10 minuten en toen was het geregeld.

Heb als wederom een soort zelfoverwinning om de hoek bij het reisbureautje in een klein lokaal bakkerijtje een gebakje en koffie gedronken! De buurt waar ik was was redelijk ver van het centrum en zo vaak zien ze geen westerlingen daar denk ik dus de 3 personeelsleden van het bakkerijtje wilden allemaal met me op de foto. Eigenlijk kun je je bijna een superster voelen hier in China, en soms is dat best wel leuk en grappig! Daarna opgestapt en naar de metro gegaan. Ik besloot de Temple of Heaven te gaan bezoeken wat redelijk op de weg terug naar het hostel lag. Het was prachtig weer, zonnetje scheen en het was helder en de tempel ligt midden in een mooi park dus heb er heerlijk rondgewandeld. Ik kwam op een deel van het park ineens een groep Tibetaanen tegen. Van die traditioneel geklede mensen uit Tibet, die je alleen kent van bijvoorbeeld de film; seven years in Tibet. Ik had echt zoiets voor het eerst; wow, ik heb nog nooit zulke mensen als jullie gezien en tegelijkertijd keken zij naar mij van; wow ik heb nog nooit zo’n iemand gezien. Was heel grappig! Dus wat gebeurde er, ze wilden allemaal met mij individueel op de foto, echt alle 20 in totaal. Ik heb een foto gemaakt waarop te zien is hoe ze mij met ze alleen aan het fotograferen zijn, echt heel erg grappig! En ik dacht dan wil ik ook een foto van jullie! Dus met gebaren duidelijk gemaakt dat ze met ze allen bij elkaar moesten gaan staan, en ze snapten me! Aan de foto is duidelijk te zien hoe onwennig ze erbij staan. Een van hen raakte mijn haren aan alsof hij het niet kon geloven, echt heel apart. Ik heb ze uitgezwaaid en ben verder gelopen in het park. Ineens zag ik een groep vrouwen van ongeveer 50-60 jaar oud die onder leiding van een Chinees oefeningen aan het doen waren. Ik had er al over gelezen; Tai Chi. Soort van yoga. Ik besloot om me bij hen te voegen en gewoon mee te doen. Eerst keken ze een beetje raar, maar daarna vonden zee het geloof ik wel leuk. Ik vond het iig wel heel leuk om mee te maken en het was ook wel lekker een beetje beweging terwijl je iets in het Chinees moet roepen. Probeerden ook een poging zachtjes maar is niet te doen dat Chinees, dus heb maar een beetje geplaybackt :-) Na het park ben ik nog even met de metro naar het Olympische park geweest om het indrukwekkende Olympische stadion te zien wat ze gebouwd hebben voor de spelen van 2008. Dat stadion wat een soort nest van staal om de buitenkant heeft. Was mooi om te zien, maar het Olympische park was echt enorm. Had je wel een dag in rond kunnen lopen dus besloot alleen rondom het stadion te blijven. Was echt een leuke dag. Terug gegaan naar het hostel en daar kwam ik Chris tegen die net terug was van de muur. Het was volgens hem helemaal geweldig. Hij had het verste gedeelte genomen en ge-hiked op de muur. Ik besloot de tour voor de dag erna ook meteen te boeken. Daarna vroeg ik hem of hij met me mee wilde naar de acrobatische show. Had er over gelezen en het was een van de must-sees dus hij besloot mee te gaan. Samen even wat dumplings en soep gegeten bij het theater en toen naar de show geweest. Was echt indrukwekkend, soort cirque du soleil. Die meisjes kunnen zich in allerlei houdingen brengen, is gewoon niet normaal.

Na de show terug gegaan naar het hostel waar ik Jeff en Tom ontmoette, een Amerikaan en een Engelsman. Met hen gezellig zitten kletsen en biertjes gedronken. Toen vroegen ze of ik mee uit ging. Ik twijfelde even omdat ik de dag erna de bus naar de Chinese muur moest hebben om 06:20, maar ik besloot toch mee te gaan. Ik wilde het niet missen en had wel zin om te dansen en was ook benieuwd naar het Beijingse uitgaansleven. We gingen eerst naar een bar daar ontmoette we nog twee Zweden en een Zuid- Afrikaan. En na nog een paar biertjes gingen we naar een club. Daar was het redelijk druk met alleen maar Chinezen. De dansvloer was leeg, maar die besloten wij dan maar met ze allen te vullen en het was alsof we een show opvoerden hoe er naar ons gekeken werd. Was heel grappig. Na een uurtje gedanst te hebben en los te gaan kwamen er langzaamaan wat Chinezen ook de dansvloer op. Als er iets is wat Chinezen niet kunnen dan is het dansen. Ze weten totaal niet wat ze moeten doen dus proberen ze een soort dansje als de Margarena of iets wat ze waarschijnlijk in video clips zien, erg vermakelijk om te zien. Nu waren wij aan de beurt om de show te bekijken! Ook weten ze niets van personal space. Ze komen zo dichtbij je, is gewoon eng. Je gaat automatisch iets naar achter, maar ze blijven steeds weer naar je toe schuiven, maargoed. Het was een geslaagde avond en heb vooral veel gelachen met Jeff, echt een maffe Amerikaan. Vooral toen we bij het verlaten van de club nog even iets van een straattentje kochten om te eten. Er ontstond een hele discussie over een hotdog die miste uit Chris zijn broodje en Jeff die ging met tekeer tegen die Chinees die het verkocht, haha. Was volgens hem een principe kwestie, maar het ging echt over 2 yuan.. 24 ct :-) Ik had het niet meer. Heb er echt een kwartier van bij moeten komen. Hij is nogal confronterend, echt zo’n stereotype sales amerikaan die wel zorgt dat ie krijgt waar ie recht op heeft. Heb in de dagen er na nog een paar van die situaties met hem meegemaakt als we gingen eten of ergens waren en het was zo grappig, kan ik niet eens uitleggen. Maar het mega grote cultuur verschil tussen China en Amerika is dan zo duidelijk zichtbaar en die Chinezen snappen er niets van.

Maar de dag erna ben ik dus heel vroeg vertrokken om naar de muur te gaan. Was een kort nachtje van 3 uur, maar ik was redelijk ok. De rit duurde 2,5 uur met een soort mini van. We pikten nog wat toeristen op van andere hostels en totaal gingen we met 4 mensen naar de muur. Een Australische vrouw, Engelsman, een Spanjaard en ik. Het was helder weer en een blauwe lucht dus het uitzicht zou geweldig worden! Na aankomst hoorden we dat we 10 kilometer gingen hiken op de muur. 5 kilometer heen en 5 terug, en we zouden dan 15 torens passeren. We waren er klaar voor! Eerst naar boven klimmen wat al redelijk uitputtend was, zeker na 3 uur slaap. Maar eenmaal boven ben je zo onder de indruk van wat je ziet dat je dat meteen vergeet. WAUUUUWWW wat een uitzicht! Niet normaal! Ook lag er nog sneeuw hier en daar wat het extra apart maakte. Daarna begon de wandeling, we waren letterlijk de enigen op de muur, naast twee lokale Chinezen die met ons meeliepen en ondertussen hoopten dat we wat souvenirs van hen zouden kopen. Echt bijzonder om daar te zijn als enigen. De wandeling was echt geweldig! Zwaar, veel op en af en klimmen, soms met trappen en soms niet. Soms heel glad dat je je echt moest vastgrijpen aan de muur maar het was geweldig! Hier was ik echt voor naar China gekomen. Zo onwerkelijk die muur, dat ze dat zo gebouwd hebben ooit en het was zo helder dat je zo ver kon kijken, het was echt perfect. Na denk ik zo’n 4 uur gewandeld te hebben waren we terug bij het beginpunt en kregen we lunch. Dat was heerlijk na die tocht en toen zijn we terug gegaan.

S’avonds met mijn hostelvrienden zijn we Peking Duck gaan eten op mijn verzoek. Ik wilde dat graag eten omdat het echt een specialiteit van daar is en ik het gegeten moest hebben voor ik ging. We zagen de eenden al hangen aan de zijkant toen we het restaurant binnenkwamen. We bestelden de duck en wat bijgerechten en het was lekker, niet heel bijzonder maar wel lekker. Daarna in het hostel nog wat biertjes gedronken.

De dag erna wilde ik nog wat beijing highlights bezoeken voor ik de dag erop zou vertrekken naar Hanoi. Ik besloot de forbidden city en het summer palace te bezoeken. Meteen toen ik buiten het hostel stapte merkte ik al; wow het is een slechte dag. De smog was echt extreem, het leek wel een soort constante mist die in elke straat hing. Ook was het die dag heel koud. Toch gewoon mijn plan getrokken en eerst naar het summerpalace gegaan. Een paleis was gebouwd is als soort zomer verblijf voor de Chinese leider van vroeger. Immens groot! Heb er twee uur rondgelopen en ben opgeklommen naar het hoogste punt voor een prachtig uitzicht over het meer waaraan het paleis ligt.. hmmm NOT! 1 het was zo mistig van de Smog dat ik amper het meer kon zien en 2 het meer was bevroren uiteraard. Ook had ik het wel een beetje gehad met de paleizen/tempels. Als je er een ziet dan ben je nog onder de indruk maar dat verdwijnt een beetje na een paar. Ik had ook iets gelezen over Suzhou street, een straatje achter het paleis met een soort marktje. Vanuit daar gaan dan bootjes naar het meer normaal gesproken. Dat was echt een heel leuk en pittoresk straatje langs een riviertje dat uitkomt op het meer. Er waren ook Chinezen die op een soort zitten schaatssleetje zaten. Ik besloot om het ook te proberen, tot grote hilariteit bij de Chinezen daar. Was echt leuk om zo zittend schaatsend een beetje door het riviertje te gaan! Daarna de metro gepakt naar de forbidden city. Het plein ervoor was indrukwekkend met de foto van de oude Chinese leider op de muur, daarachter lag het paleis, de verboden stad van vroeger. Het land wat je niet mocht betreden zonder toestemming want dan zou het je dood worden. Ik heb er rondgewandeld maar was inmiddels al zo in en in koud geworden en die smog zorgde ervoor dat ik ook geen mooie foto’s kon maken dat ik het een beetje had gehad. Wel was het park wederom enorm en omdat ik toch een al entree had betaald besloot ik maar gewoon een beetje rond te blijven wandelen, ook om warm te blijven. Zette mijn mp3 speler op en voelde gewoon een enorme aandrang om te zingen. Ik mis dat echt hier. In het hostel was niemand die muziek maakte en het karaoke gebeuren hier in China kan wel, maar dan moet je een soort mini ruimte in een karaoke bar afhuren met een groep. En dat schijnt nog best prijzig te zijn en ik had niemand gevonden die ik daar voor kon mee krijgen. Dus ik dacht; what the hell, ze kennen me hier toch niet. Dus ben gewoon lekker mee gaan zingen hardop met mijn mp3 speler. Eerst zachtjes, maar steeds harder. Werd wel redelijk aangestaard terwijl ik rondliep maar kon me niet schelen. Het was fijn om te zingen en in de buitenlucht heeft iedereen er het minst last van, toch?! En anders jammer!

Na een tijdje terug gegaan naar het hostel en gevraagd of Tom en een Canadees met mij mee wilden naar de night market van Beijing. Ik had gehoord dat je daar de meest rare dingen kon eten. Het was er nogal toeristisch maar het was toch wel tof. Echt niet normaal wat je allemaal kon eten, duizend poten, larven, zeepaardjes, mega grote spinnen, sprinkhanen, slangen etc. Echt gestoord. Durfde niets te proberen uiteraard dus we zijn wezen eten bij een Koreaan. Tom had er gelukkig al eerder gegeten want alles was alleen in het Chinees. Het was echt heerlijk! Beste wat ik tot nu toe heb gegeten op mijn reis, ook al was het Koreaans. Een soort hele hete schaal/pot waar ze alles koud in doen maar de schaal ik zo warm dat het al het voorgekookte eten ter plekke voor je neus bereid. Eindelijk ook weer veel groenten, rijst, iets van bacon en vlees. Echt lekker! Na het eten in het hostel weer even gechild. We besloten nog een keer op stap te gaan omdat het mijn laatste avond was en dus gingen Tom, Jeff en ik op pad. We zijn dit keer geëindigd in een echte club, zo’n megagrote sjieke tent. Tof om een keer gezien te hebben alleen vond de lokale club van de vorige keer eigenlijk leuker, meer lol gehad toen. Ook draaiden ze hier voornamelijk dance, want niet echt mijn muziek is.

Dag erna zou mijn trein vertrekken om 15:45. S’ochtends lekker beetje uitgeslapen, gedoucht en rustig aan mijn spullen gepakt. Nog even met Jeff gekletst die pas om 14:00 moest werken. En toen ben ik rond 13:00 op pad gegaan. Toen ik buiten kwam was het weer stralend weer. Ik besloot daarom heel even te stoppen bij het plein voor de forbidden city, om toch een wat betere foto te maken van het immense indrukwekkende plein. Denk niet dat ik er snel weer in de buurt ben, dus toch maar met mijn zware backpack op uit de metro gestapt en het plein opgelopen. Waar ik niet op gerekend had, misschien ook wel beetje domme onderschatting. Was dat ik wederom een attractie was. Helemaal met mijn backpack op, dus ik moest wel zeker 30 keer op de foto. Toen vond ik het wel mooi geweest want ik moest tenslotte mijn trein halen.
Nou daar zit ik nu dus al een tijdje in en het is best relaxed. Heb al heel veel gelezen, geslapen en muziek geluisterd. Heerlijk zo een beetje luieren. Ook ben ik de lonely planet van Vietnam al ingedoken zodat ik al een beetje kan bepalen welke route ik ga volgen. Ik heb namelijk in Vietnam niets vast staan nog, alleen de eerste nacht in Hanoi. Wel spannend! En weer hele andere ervaring als in de Chinese steden uiteraard. Ben ook wel toe aan wat meer lokale en kleinere dorpjes en natuur. En ook aan frisse lucht! Bah wat is dat vies daar die smog. Al had ik Beijing zeker niet willen missen, met als absolute hoogtepunt die geweldige “Great Wall”

Tot snel weer!

Xxx
Maartje

Ben inmiddels in Hanoi, het regent hier helaas. Maar het is wel een lekker temperatuurtje van 19 graden en als goed is moet de regen hier niet lang duren. Ik ga vanavond meteen alweer weg op een trekking naar Sapa. Echt het noorden van Vietnam de binnenlanden in. Weer een nacht in de slaaptrein heen, dan een dag vol wandelen tussen de rijstvelden, slapen bij een village in de bergen en dan de ochtend weer terugwandelen om weer de slaaptrein terug te nemen. Het schijnt daar echt prachtig te zijn en na zo’n lange reis kan ik wel wat actie gebruiken!!