Beautiful Vietnam

Wauw wat gaat de tijd toch hard en ook weer niet. Ben nu ruim twee weken aan het reizen en als ik bedenk wat ik allemaal mee heb gemaakt tot nu toe lijkt het wel of ik al een paar maanden op reis ben! Mijn reis in Vietnam begon in Ha Noi, hoofdstad van Vietnam en enorm levendig. Het scheelt dat ik al wat gewend was na Shanghai en Beijing, maar Ha Noi overtreft hen zeker qua levendigheid. Veel mensen leven er echt op straat en waar je ook loopt op straat zitten ze gezellig met ze allen op plastic tafeltjes en stoeltjes te eten. Of ze lopen rond om fruit of iets anders lekkers te verkopen en het lijkt soms wel of de Vietnamezen bijna niet slapen. Op de raarste tijdstippen zijn de straten nog vol met mensen en het voelt allemaal heel familiair. Alsof je als Vietnamees automatisch een soort familie bent, ook al ken je elkaar niet. Heel bijzonder. Na mijn lange treinreis vanuit Beijing heb ik eerst een beetje relaxed en mijn foto´s en zo even een beetje geordend. Daarna ben ik Hanoi ingelopen, straatjes en steegjes in en langs het Hoan Kiem Lake gelopen. Ook meteen maar wat gaan eten daarna. Even goed gekeken waar de Vietnamezen zelf ook eten en toen maar aangeschoven aan een plastic tafeltje tussen de locals. Zat er nog geen 10 minuten, had net besteld, en toen vroeg Li of ze me mocht komen vergezellen. Ook een Nederlandse, en ze bleek net als mij ook die avond nog naar Sapa te gaan voor de trekking tussen de rijstvelden. Heel toevallig! Gekletst en gegeten samen en toen afscheid genomen, want zij ging per bus en ik per trein. Werd om 20:00 opgehaald en omdat ik de enige was van ons hostel die ging werd ik per motor/scooter opgehaald. Dus mocht me hemlpje op doen en achter bij de guide op het rijdende gevaarte kruipen. Wel spannend en leuk om even als echte Vietnamees door de straten van Ha Noi te knallen. Trein station was dichtbij en voor ik het wist zat ik in een cabine met 4 bedden, en het gezelschap was ik en 4 vietnamezen.. Hmmm… ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga mijn bed niet delen! Dus snel maar op een van de bovenste gekropen. En de anderen besloten om allemaal beneden te slapen en dus met twee personen in een bedje. Nou ik kan je zeggen dat die bedjes echt inimini zijn.. maargoed zal wel. Lampie uit en slapen maar, want moest natuurlijk wel beetje uitgerust zijn voor de wandeling die ochtend.

We kwamen om 7 uur aan in Sapa, na ook nog een uurtje met de bus. Daar ontmoete ik de andere groepsleden die ook gingen wandelen. Al snel bleek dat ik en nog een meisje een homestay hadden geboekt; slapen bij een Vietnamse familie. De rest van de groep ging na t wandelen terug naar het hotel. En toevallig was mijn slaap maat ook een Nederlandse; Nine. Leuke meid met wie ik de hele trekking heb opgetrokken. Onze gids kwam ons ophalen, helemaal traditioneel gekleed alleen wel met laarzen aan. Later bleek waarom! De wandeling begon, eerst het bergdorpje Sapa door en toen de wilde natuur in. Wauw het eerste uitzicht over de rijstvelden was echt super. Helaas was het wel redelijk mistig maar we hoopten dat het weg zou trekken, wat hoe lager we kwamen ook wel gebeurde. Eerst was de wandeling nog makkelijk, begaanbare paadjes soms hier en daar wat modder.. hier en daar werd steeds meer, nog meer, het werd blubber, het werd diepe blubber.. OKEEE… Laarzen ja, handig! Mijn Nijmeegse Vierdaagse schoenen konden het niet zo heel goed handelen kan ik je zeggen. En ik ben echt wel 4-5 keer gevallen, bijna als enige van de groep. Een iemand viel geloof ik 1 keer, maar Maart zat helemaal onder blubber.. echt als een kneusje die geen evenwicht kon houden. Maarja we blijven positief dan maar toch? Het is maar water en zand, haha. En gelukkig liepen er naast de gids ook nog een stuk of 8 vrouwen uit haar dorp mee. Niet alleen om ons souvenirs te verkopen, wat uiteraard het hoofddoel was, maar zeker ook om iedereen van ons te kunnen ondersteunen bij de blub-wandeling. Ik heb er na 4 vallen toch maar goed gebruik van gemaakt en zelfs om hen handen gevraagd haha. Ook maar een goed souvenir gekocht om mijn live-savers te bedanken! De wandeling was wel echt heel tof, zo veel mooie natuur. Ook al was het ook wel zwaar hoor, het klimmen en dalen en op die slechte paden. En ook ondanks dat het niet het rijstseizoen was, en dus niet heel veel groen en ik het ook al in Bali heb gezien is het nog steeds indrukwekkend om al die rijstvelden tegen de bergen te zien. Na de lunch afscheid genomen van de groep die terug zouden gaan naar Sapa en Nine en ik gingen nog een dorp verder om naar onze gast ouders te gaan voor 1 nacht. We arriveerden in het dorp en ontmoette de familie. Oma en opa, zoon, kleinzoon en nog twee familieleden van wie ik nog steeds niet echt weet wie dat waren. De zoon kon enigszins Engels en met handen en voeten kwamen Nine en ik een heel eind. We kregen zelfs huisslippers, echt top! Onze bedjes boven zagen er ook prima uit. Modder wat opgedroogd was, enigszins van onze kleren geklopt en toen zijn we dorpje even ingelopen. We kwamen terecht bij ook een soort homestay, maar deze had echt hele toffe hutjes/zitjes midden tussen de rijstvelden en ook nog WIFI. Kun je het voorstellen?? In the middle of nowhere tussen alleen maar natuur, gewoon WIFI, echt bizar. Dus maar een cocktailtje besteld en lekker even genoten van de natuur en geinternet. Daarna terug naar familie gegaan en op kleine krukjes bij het kook vuur zitten kijken hoe de zoon voor ons verse loempiaatjes aan het maken was. Naast de loempiaatjes ook nog kip, rijst en groenten. Het was heel bijzonder om zo bij een familie te zijn. Ze waren zo gastvrij en je zit ook meteen echt bij de familie. En het eten was LEKKER!! Niet normaal. We werden ook verleid door een shotje rijstwijn van paps, wat die ons voorhield als water, haha. Vietnamees grapje zeker! Was sterk spul, uit beleefdheid nog maar 1 genomen. Na t eten nog even teruggegaan naar de homestay met internet en de hutjes om nog even te chillen met een drankje erbij. Daarna terug naar de familie en daar nog een tijdje bij het vuur gezeten. Hele familie er om heen, eendjes (huisdieren) in de tuin aan t kwaken. Kleine katjes die ook vanwege de kou bij het vuur zaten, was lekker warm natuurlijk. Nog wat vragen gesteld over het Vietnamese leven en cultuur, voor hoever dat ging en toen na een tijdje ons bed opgezocht. Nog even gekletst en toen de klamboetjes dichtgemaakt en gaan slapen. Ik kon niet heel goed in slaap komen maar uiteindelijk lukt het me. Maar toen.. midden in de nacht.. Ik dacht dat mijn ergste nachtmerrie van vroeger werkelijkheid was geworden.. Ik voelde iets tegen mijn been aan… Ik was meteen klaar wakker.. dit moest de slang zijn die ik altijd zag in mijn dromen vroeger die in bed kroop terwijl ik sliep. Ik kan niet uitleggen hoe bang je kan worden in een paar seconden. Ik wist niet wat ik moest doen. Bewegen of niet?? Kijken of niet? Oke, Maartje.. je moet wat doen.. want dit gaat niet zomaar weg en je kunt niet slapen zo of uberhaupt de komende uren doorbrengen als je niet weet wat t is.. Het bewoog weer.. OH MY GODDDDDD.. trillen…. Ik bewoog dus.. komt er onder de dikke dekens een klein katje vandaan kruipen.. Pfff…. Had t natuurlijk koud nu het vuur uit was beneden en bij mijn voeten onder de dekens was t warm. Ben echt nooit zo bang geweest geloof ik. Klamboe nog eens goed om mijn bed heen geklemd, hoofdlamp van me lieve zusje op gedaan om maar even wat te lezen want ik was klaar wakker natuurlijk. En ik zag t katje nog een paar keer verschijnen. GO AWAY! Ik ben niet zo’n dierenfan, en ik wil gewoon slapen! Nou ik geloof na een paar keer achter elkaar met mijn hoofdlamp in zijn oogjes te schijnen dat ie de boodschap enigszins begreep, of ik was gewoon te moe maar ben iig uiteindelijk in slaap gevallen en heb m niet meer gezien. Maar dus niet een hele uitgeruste nacht gehad. Gelukkig konden we een beetje uitslapen, vertrokken pas weer om 10:00. Kregen een heerlijk ontbijt van pannekoekjes met banaan en honing en toen kwam onze gids ons halen. Familie bedankt en afscheid van genomen. Echt heel leuk om een keer mee te maken. Kan het iedereen aanraden om echt kennis te maken met een cultuur en hoe mensen leven, moet je eigenlijk zoiets doen. En ze zijn dan ook zo trots om de cultuur te laten zien en zo gastvrij. Maar de tweede wandeling naar de waterval stond op het programma. Nou ik dacht dat de eerste dag erg was qua blubber.. nou ik kan je vertellen dat dat niets was bij dag twee. Goedd… Maar ik wist inmiddels dat ik die vrouwtjes kon gebruiken als steun en hulp, wat ik dus ook zeker heb gedaan. En je moet niet te ver voor je kijken denk ik altijd maar, stap voor stap en zo zijn we er ook doorgekomen. Al zag ik soms t echt even niet meer zitten. Vond t gewoon eng. Soms echt op een randje van de afgrond of een steile daling waar je bijna van afglijd enzo.. dood eng. Mams, maargoed dat je dit niet wist of zag want je had t niet meer gehad denk ik. Maar Nine was gelukkig ook bij me en haar ging het een stuk makkelijker af. Door al mijn geval was ik natuurlijk ook banger geworden wat niet echt hielp bij dit lopen zo. Maar we di dit again! Geluncht en toen terug gegaan naar Sapa, waar we eindelijk onze vieze modderkleren konden uittrekken en konden douchen, zo lekker! Voordat we weer naar de trein gingen, nog even Sapa ingelopen, naar een marktje. Daarna weer met de hele groep gegeten en toen terug gegaan. Weer een nachtje in de trein, gelukkig zat ik deze keer met 3 toffe spanjaarden, met wie ik lekker heb gekletst. Toch wel wat relaxtere terugreis. En was natuurlijk ook nog kapot van de inspanningen en de gebroken nacht ervoor.

Kwam in de ochtend aan in Ha Noi weer en had goed geslapen. Besloot daarom meteen om 8 uur door te gaan naar Halong Bay, een andere tour naar een hele mooie baai met allemaal uitstekende rotsen. Doordat het hetzelfde weer was als in Ha Noi, bewolkt en mistig besloten om alleen dagtour te doen i.p.v. een nacht op de boot erbij. Goede keus achteraf want ik vond t wel mooi, maar door t weer niet spectaculair. Wel lekker om even te varen, alleen was de rit in de bus er heen, 3 uur ongeveer, echt op de slechtste wegen ooit. Wow, ik zat soms echt tegen t plafond van al die kuilen in de weg. Maarja, hoort er bij.

Had nog 1 dag in Ha Noi en wilde eigenlijk ook wel graag naar Ninh Binh, had ik als tip gekregen van Tom (Engelsman uit Beijing) en ik had er ook goede dingen over gelezen. Maarja een tour was weer 39 dollar, beetje te veel naar mijn idee. Ik was dus een beetje aan t zoeken om zelf te gaan en toen ik het met Jacob besprak wilde hij wel graag mee. Jacob was mijn hostelvriend in Ha Noi, Amerikaan, enorm spiritueel, ook wel een beetje aparte vogel, maar tegelijkertijd ook wel heel wijs en aardig. En ik vond t natuurlijk ook fijn om niet alleen te hoeven gaan, zeker als je op eigen houtje gaat. Dus wij de ochtend vroeg opgestaan en vertrokken. Wilden eerst met de bus gaan, busstation leek ons op loopafstand, dachten we.. hmmmm toen we na een half uur lopen nog niet op een derde van de afstand waren toch maar gekeerd en besloten naar het trein station te gaan. Daar konden we ook met de trein naar Ninh Binh, 2 uurtjes. We boekten de hard seats en zaten dus op harde houten bankjes midden tussen alle locals. Was ook weer leuke ervaring. Rijstzakken, Vietnamese kindjes die aan t zingen waren en er werd van alles aangeboden en verkocht aan voedsel. Na twee uurtjes kwamen we aan en we besloten fietsen te huren om vanaf t station de 9 km af te leggen naar Tam Coc, een mooie bezienswaardigheid, een soort rivier tussen de rijstvelden met grotten en wederom grote uitstekende rotsen. Je kon daar met een bootje rondvaren. Nou wij de fiets op en gaan fietsen. De weg vinden bleek toch wel lastig te zijn, nergens borden en we moesten wel 20 keer de weg vragen. Bleken we uiteindelijk ook nog veel te ver doorgefietst te zijn. Vietnamezen weten geloof ik niet zo goed hoever een paar kilometer is. Maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Bootje geboekt met een Vietnamese schipper er in en gaan met die banaan. We besloten de grotten over te slaan vanwege tijdgebrek voor de bus terug en ook omdat we beiden al een grot hadden bezocht in Halong Bay. En eigenlijk ben ik ook echt niet van grotten, geef mij liever maar wat mooie natuur. Dus ongeveer 3 kwartier rondgevaren midden tussen de rijstvelden en grote rotsblokken, was echt heerlijk. Helemaal naar die slopende fietsrit. We rekenden even uit wat we hadden bespaard, en de tour had ons nu maar 10 dollar gekost! Oke, ook wel wat meer bloed, zweet en tranen moet ik toegeven, maar wel tof dat we het helemaal zelf gedaan hadden. We waren trots op onszelf! Trein rit was ook echt maar 49.000 dong, dat is echt nog minder dan 2 euro! Voor 2 uur trein. Echt die NS in Nederland kan dr nog wat van leren! Wil ik best 2 uur op een hard bankje voor zitten! Na de hele tocht kwamen we met bus rond 19:00 weer aan in Ha Noi. Ik vond dat ik echt een beloning had verdiend en ik moet zeggen dat de rijst met soms ook wel beetje de neus uit komt. Had nog niets anders gehad dus ik zocht in mijn lonely planet een Italiaan op. Was uiteraard wel 4 keer zo duur maar na mijn besparingen op de tour had ik het echt verdiend vond ik! Dus ik daar heen gegaan. Jacob ging niet mee, is vegetarisch. Sta ik net voor restaurantje naar menu te kijken en wil net naar binnen lopen, kom ik Mariska tegen die hetzelfde idee had als ik. Wederom een Nederlandse, waarmee ik dus gezellig een pizza gegeten heb en onze reisverhalen hebben uitgewisseld. Zelfs nog chocolade mousse genomen, en toen terug gegaan naar het hostel. Uitgezocht hoe ik het makkelijkst en het goedkoopst naar het vliegveld kon komen; ja je wordt er steeds handiger in! Ik kan zelfs als steeds beter afdingen wat ik eerder echt nooit kon, maar hier moet je wel, anders wordt je zwaar afgezet! En lekker mijn spulletjes ingepakt en gedoucht. Ook nog een tijd met mijn kamergenoten gekletst en toen gaan slapen want ik moest al om 6:15 naar mijn busje lopen.

Om 10:00 vandaag vloog ik naar Hoi An, waar ik na de anderhalf uur durende vlucht al arriveerde. Mijn plan was eigenlijk om met de bus de afstand af te leggen, maar aangezien de bus 18 uur duurde en de vlucht inclusief alles maar 31 euro was, toch maar vluchtje gepakt. Hoi An is echt precies wat ik nodig had. Wat een super schattig vissersdorpje is het! Vol met leuke en kleurde huisjes, en ook heel fijn; heel dichtbij het strand/zee. Vanmiddag dus eindelijk mijn warme kleren uitgetrokken, zomerjurkje aangedaan en fietsje gehuurd. Daarmee naar het strand gegaan en heerlijk in de zon gerelaxed en gelezen. Oh ik was hier echt aan toe! Na een paar uurtjes naar Hoi An centrum zelf gefietst en ook daar werd ik helemaal vrolijk van alles was ik zag. Ik blijf hier twee nachten nog, lekker ontspannen dus. Even lekker strand hangen ook en even niksen. Heb tot nu toe echt nog geen 1 dag niets ondernomen dus vandaag was echt fijn. En de komende dagen ga ik het ook even wat rustiger aan doen, voor ik toch een busrit ga maken van ik geloof 14 uur naar Na Trang, ook een strand stad (feest town noemen ze het hier :-) ) En na een paar dagen daar ga ik naar Ho chi Min/Saigon, daar ga ik nog wat excursies doen en dan vlieg ik de 10e (op Vietnamees oudjaarsdag) terug naar Ha Noi. Daar ga ik oud en nieuw vieren en ben ik ook iig op tijd voor mijn vlucht naar Sydney de 12e. Ik ga weer genieten mensen, nu alleen van zon, zee, strand en gezelligheid! En hier en daar een beetje cultuur uiteraard!

Tot snel weer!

Xxxx
Maartje

Voor foto’s kun je hier terecht, mijn account via waarbenjij is bijna vol namelijk!

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.4651571082217.2155033.1081460418&type=1&l=4a1495433c